peace

จากกรณีที่หนุ่มใช้ชื่อในเฟสบุ๊ค อ.ท๊อป  ป.หางยาว  ได้ลงข้อความตัดพ้อในเฟสบุ๊คตนเอง ว่า ไม่เข้าใจพระสงฆ์ต้องการให้คนเราเป็นคนแบบไหน คนเลวๆอย่างผมต้องการถือธรรมเป็นคนดี ห่มผ้าเหลือง  แต่คำพูดดูถูกเหยียดหยามผมมาก ผมแค่สักลายทำไมไม่มองที่ใจผม ผมบนไว้ว่าจะบวชวัดนี้ สิ่งที่ผมขอก็ได้มาแล้ว บวชไม่ได้แค่บวชเณร สำหรับความคิดผมนะ พระที่มียศสูงๆน่าจะให้โอกาสโยมนะ พูดกะผมมองผมเหมือนน่ารังเกียจมากเลย ช่วยแชร์หน่อยครับเจ้าคณะอำเภอคลองหลวง ไม่ให้ผมบวช พูดดีๆก็ได้ ผมไม่ใช่หมา แชร์ด้วยครับ  เมื่อวันที่ 26 สิงหาคม 2560 เมื่อเวลา 18.00 น. วันที่ 28 สิงหาคม 2560   ผู้สื่อข่าวได้เดินทางไปพบกับ พระครูมงคลกิจจารักษ์ เจ้าคณะอำเภอคลองหลวง   เจ้าอาวาสวัดมงคลพุการาม ต.คลองสี่ อ.คลองหลวง จ.ปทุมธานี ซึ่ง พระครูมงคลกิจจารักษ์   ได้เปิดเผยว่า ไม่ทราบว่ามีการลงในเฟสตัดพ้อต่อว่าท่านซึ่งก็รู้มาจากนักข่าว  ก็ขอทำความเข้าใจก่อนว่า ในหลักของพระพุทธศาสนาบุคคลที่ครบอายุบวช จะต้องมาอยู่วัดเพื่อท่องหนังสือหรือที่เราเรียกกันทั่วไปว่าท่องขานนาค แต่ทุกวันนี้สังคมเราได้ห่างเหินไป ถึงเวลาก็จะบวชกันเลยซึ่งก็ถือว่าเป

ทฤษฎีบุญต่อบุญ นี้ ท่าน ดร . อุทิส ศิริวรรณ ได้เขียนไว้ โดย นำเรื่องราว “บัณฑิตสามเณร” มาแปลให้อ่าน   ซึ่งท่านบอกว่า อาจยาว แต่ได้สารัตถะ ครบถ้วน ให้ อดทน ตั้งใจอ่านให้จบ   จะเป็นปลื้มกับการทำบุญทำทาน ทฤษฎีบุญต่อบุญ ปรากฏตามเรื่องราวในคัมภีร์ชั้นอรรถกถา  สรุปว่า “ เมนูเด็ดคือปลาตะเพียน” เป็นพลังหนุนนำให้  “มหาตกยาก” กลายเป็น “มหาเศรษฐี” ในภพชาติพระกัสสปะพุทธเจ้า และมาเกิดเป็น “บัณฑิตสามเณร” ในชาติพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน เรื่องราวตอนนี้เป็นแง่คิดว่า คนเรา คนผู้หนึ่ง ตัวคนเดียว นอกจากจะทำ “บุญ” ด้วยตนเองแล้ว   รายที่เป็นคนฉลาด ควรที่จะชักชวนคนอื่น ทำบุญในลักษณะที่เรียกว่า “บุญต่อบุญ”และใช้ “ปัญญา” พิจารณาสังเกต “ ปรากฏการณ์” ที่อยู่รอบตัว   สุดท้าย “ด้วยบุญของตน” ที่มี พระพุทธเจ้าก็อารักขา พระอินทร์ก็คุ้มครอง   ท้าวจตุโลกบาลทั้ง ๔ ทิศ คือท้าวเวสสุวัณ ท้าวธตรฐ ท้าววิรูปักข์ และท้าววิรุฬหกก็ยังอารักขาให้แคล้วคลาดปลอดภัย ดวงดาวที่เคลื่อนไหวในระบบสุริยจักรวาลอันไกลโพ้นคือพระอาทิตย์และพระจันทร์ก็ยังต้อง “พักร” คือหยุดโคจรตามวิถีชั่วคราว สะท้อนความจริ

ความดีที่ปลูกฝังไว้ตั้งแต่เยาว์วัยไม่มีวันสูญหาย  จะผลิใบสวยงามตามกาลเวลา  อยากให้คุณแม่ท่านนี้ใจเย็นๆ  แล้วอ่านข้อความของผู้ใหญ่ในวันนี้ ที่เคยบันทึกความดีสมัยเป็นนักเรียน การบันทึกความดีตอนเป็นเด็ก  หลายคนอาจยังไม่เข้าใจ  แต่เมื่อเติบใหญ่ทำไมจึงนึกถึงสมุดบันทึกความดี และหยิบมันขึ้นมาเขียนอีก? "คุณเป็นคนเขียนสคริปต์ชีวิตของคุณเอง คุณจะเขียนเรื่องราวของตนเองอย่างไร?" เรื่องราวสมุดบันทึกความดีของคุณเจ (เขียนเมื่อ  31 ตุลาคม 2559) ช่วยแม่ล้างจาน ช่วยน้องทำการบ้าน ช่วยพ่อรดน้ำต้นไม้ ช่วยคุณครูถือของ หรือถ้าแปลกหน่อยก็ ช่วยคนแก่ข้ามถนน ส่วน วันไหนถ้าเก็บตังค์แล้วไปส่งห้องครูใหญ่ได้ ก็จะถือเป็นความดีที่ได้แต้มโบนัสทีเดียว เรามักจะเขียนมันลงไปแบบนั้นในสมุดบันทึกความดีที่ครูแจกให้ วนๆเปลี่ยนๆไปเรื่อยเพื่อให้เรื่องที่เขียนไม่ซ้ำกันจนน่าเกลียด เราชอบขอเพื่อนดูประจำว่ามึงมีเรื่องอะไรใหม่ๆมาเขียนบ้างวะ กูจะเอาไปเขียนบ้าง เรื่องเก่าครูจำได้แล้ว นึกดูมันก็ออกจะไร้สาระกับการต้องมานั่งหาอะไรทำทุกวันเปลี่ยนๆไปเรื่อยเพื่อจะได้มีอะไรเขียนไปส

ถ้าเผื่อว่าเป็นคนใจอำมหิตโหดร้าย คนเข้าใกล้ก็ประหวั่นพรั่นพรึงว่า ไม่รู้เขาจะโกรธขึ้นมาเมื่อไหร่แล้วเขาจะทำร้าย เหมือนงูพิษ มันโกรธขึ้นมาเมื่อไร มันทำร้ายกัดเอาถึงตาย หรือปางตาย เขาจึงกลัว รังเกียจงูพิษหรือสัตว์ร้ายทำนองนี้ด้วย ฉะนั้นในชีวิตประจำวัน ลองหันมาเล่นงานความโกรธบ้างว่า เราจะพยายามเอาชนะความโกรธ เราจะไม่ให้ความโกรธมันครอบงำเรามากเกินไป เกิดแล้วให้มันหายไป แล้วก็ให้เกิดยากขึ้นทุกทีด้วยอำนาจของเมตตา ไม่เท่าไหร่เราก็จะค่อยชนะมากขึ้น ๆ คราวใดที่รู้สึกโกรธ ให้รู้สึกเสียใจว่าเราเป็นผู้แพ้ แพ้ความโกรธ พระสารีบุตรท่านเคยเล่าว่า ความคิดที่จะประทุษร้ายท่านที่ไม่คิดประทุษร้าย พระพุทธเจ้าท่านตรัสว่า จะได้รับโทษ ๑๐ ประการ อย่างใดอย่างหนึ่งหรือหลายอย่าง มีเรื่องเล่าในอรรถกถาธรรมบทว่า มีเศรษฐีคนหนึ่งต้องการจะฆ่าเด็กคนหนึ่ง เพราะเกรงว่าเด็กคนนั้น จะมาเป็นเศรษฐีใหญ่แทนลูกของตน ตามคำทำนายของบัณฑิต จึงซื้อมาเป็นลูก คิดว่าถ้าเด็กคนนั้นเป็นผู้หญิง ก็จะให้แต่งงานกับลูกของตัว ถ้าเด็กคนนั้นเป็นผู้ชายก็จะฆ่าเสีย ปรากฏว