peace

DHAMMACAKKAPPAVATTANA SUTTA Dhammacakkappavattana Sutta Setting in Motion the Wheel of the Dhamma Thus have I heard. On one occasion the Blessed One was dwelling at Bārāṇasī in the Deer Park at Isipatana. There the Blessed One addressed the bhikkhus of the group of five thus: “Bhikkhus, these two extremes should not be followed by one who has gone forth into homelessness. What two? The pursuit of sensual happiness in sensual pleasures, which is low, vulgar, the way of worldlings, ignoble, unbeneficial; and the pursuit of self-mortification, which is painful, ignoble, unbeneficial. Without veering towards either of these extremes, the Tathāgata has awakened to the middle way, which gives rise to vision, which gives rise to knowledge, which leads to peace, to direct knowledge, to enlightenment, to Nibbāna. “And what, bhikkhus, is that middle way awakened to by the Tathāgata, which gives rise to vision … which leads to Nibbāna? It is this Noble Eightfold Path; that

 บทสวดมนต์พร้อมคำแปลฉบับเต็ม                                      บทธัมมจักกัปปวัตตนสูตร เอวัมเม สุตัง เอกัง สะมะยัง ภะคะวา พาราณะสิยัง วิหะระติ อิสิปะตะเน มิคะทาเยฯ  ข้าพเจ้าได้ฟังจากพระผู้มีพระภาคเจ้าอย่างนี้ว่า ในสมัยหนึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จประทับยับยั้งอยู่ที่ป่าอิสิปตนมฤคทายวันใกล้เมืองพาราณสี ฯ ตัตระ โข ภะคะวา ปัญจะวัคคิเย ภิกขู อามันเตสิ ฯ  ในกาลครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสเตือนสติเหล่าภิกษุปัญจวัคคีย์ให้ตั้งใจฟัง และพิจารณาตามพระดำรัสของพระองค์อย่างนี้ว่า ฯ เทวเม ภิกขะเว อันตา ปัพพะชิเตนะ นะ เสวิตัพพา  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บรรพชิตไม่ควรปฏิบัติให้หนักไปในส่วนที่สุด ๒ อย่าง คือ โย จายัง กาเมสุ กามะสุขัลลิกานุโยโค   ฮีโน คัมโม โปถุชชะนิโก อะนะริโย อะนัตถะสัญหิโต  การประพฤติปฏิบัติตนเพื่อแสวงหาความสุขอยู่ใน รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัสที่น่ารักน่าปรารถนา ซึ่งเป็นธรรมอันเลว เป็นเหตุให้ต้องมีบ้านเรือน เป็นธรรมของคนผุ้ครองเรือนผู้หนาไปด้วยกิเลส ไม่ใธรรมอันจะนำจิตใจออกจากกิเลส ไม่เป็นประโยชน์ต่อการปฏิบัติเพื่อให้จิตหลุดพ้นจากกิเลสเครื่องรัดรึงใจทั้

พระสูตรว่าด้วยการหมุนวงล้อธรรม ขับเคลื่อนพระศาสนา เป็นชื่อของ ปฐมเทศนา คือ พระธรรมเทศนาครั้งแรก ซึ่งพระพุทธเจ้าทรงแสดงแก่พระปัญจวัคคียทั้ง ๕ ณ ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน แขวงเมืองพาราณสี ในวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๘ คือภายหลังจากการตรัสรู้แล้ว ๒ เดือน ซึ่งก็คือวันอาสาฬหบูชาในสมัยปัจจุบันนั่นเอง เป็นพระสูตรที่ว่าด้วยมัชฌิมาปฏิปทา คือทางสายกลาง ซึ่งเว้นที่สุดทั้ง ๒ อย่าง และว่าด้วยอริยสัจ ๔ ความจริงของอริยะ หรือความจริงอันประเสริฐทั้ง ๔ ซึ่งพระพุทธเจ้าได้ตรัสรู้ อันทำให้พระองค์สามารถปฏิญาณว่า ได้ตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ (ญาณชนิดตรัสรู้เองโดยชอบอันยอดเยี่ยม) ที่มา:  https://www.youtube.com/watch?v=nPeh0djSTVA&index=1&list=RDnPeh0djSTVA https://www.youtube.com/watch?v=aXAUxrBMQKg&index=2&list=RDnPeh0djSTVA

คำว่า “มล” ในพระพุทธศาสนา แปลว่ามลทินหรือสนิม   ซึ่งเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้กับสิ่งต่างๆเช่นการท่องบ่นสาธยายเป็นต้น กลายเป็นความเศร้าหมองของสิ่งต่างๆ พระพุทธศาสนาแสดงไว้ใน มลสูตร อังคุตรนิกาย อัฏฐกนิบาต (23/105/149) พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้แสดงสรุปมลทินทั้งหลายไว้ว่า “มนต์มีการไม่ท่องบ่นเป็นมลทิน เรือนมีความไม่หมั่นเป็นมลทิน ความเกียจคร้านเป็นมลทินของผิวพรรณ ความประมาทเป็นมลทินของผู้รักษา ความประพฤติชั่วเป็นมลทินของหญิง ความตระหนี่เป็นมลทินของผู้ให้ ธรรมอันลามกเป็นมลทินแท้ ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า เราจะบอกมลทินที่ยิ่งกว่านั้นคืออวิชชาเป็นมลทินอย่างยิ่ง” สิ่งต่างๆอาจกลายเป็นสนิมที่คอยกัดกินตัวมันเองได้ สิ่งทุกอย่างต้องหมั่นในการดูแลรักษา มนต์ต้องท่องบ่นเป็นประจำ บ้านเรือนต้องทำความสะอาดปัดกวาดเช็ดถู ร่างกายก็ต้องคอยดูแลรักษา แม้แต่จิตใจก็ต้องคอยรักษาไม่ให้ความชั่วทั้งหลายเข้ามาแทรกแซงได้ ใจที่ถูกมลทินหรือสนิมกัดกร่อนก็ยากที่จะเข้าใจธรรมที่จริงแท้ได้ มนต์ คือ  คำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  การสวดมนต์หมายถึงการบริกรรมคำสอน หรือเป็นการท่องบ่นคำสอนนั้นบ่อ

ผู้ที่นิยมสวดมนต์ ไหว้พระ นั่งสมาธิสม่ำเสมอจะก่อให้เกิดผลดีต่อจิตยิ่ง จะมีความผ่องแผ้วสว่างบริสุทธิ์ จิตที่สว่างจะทำให้อารมณ์ผ่องใส ไม่โกรธง่าย ไม่เครียด แม้ถ้าจะต้องใช้ความคิดก็จะคิดแบบมีเหตุมีผล การที่จิตผ่องแผ้วถือเป็นโอสถทิพย์ที่สำคัญต่อร่างกายที่เดียว ส่งผลให้ร่างกายสร้างและหลั่งฮอร์โมนในร่างกายที่เป็นปกติ ทำให้ร่างกายสมดุล เมื่อร่ายกายสมดุลบุคคลนั้นจะอายุยืน คนที่มีอารมณ์ดี ไม่เครียด จะอายุยืนยาวเช่นพระสงฆ์ที่ปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานเป็นสรณะจะอายุยืนบางองค์ เกินร้อยปีก็มีหรือคนโบราณที่ชอบสวดมนต์ ไหว้พระจะอายุยืนยาวมาก..                     เพลงสวดมนต์หรือยัง                                       แต่งและร้องโดย ร้อยเอกสุธี  สุขสากล     ทำนองเพลงกินข้าวหรือยัง(ต่าย อรทัย)                                         สวดมนต์แล้วยัง     กำลังเฮ็ดหยังหนอนั้น                       อยากไปสวรรค์    หัวใจต้องไปฝึกฝน                       กินข้าวแล้วบ่      กินแซบอยู่บ่ ขอแซบด้วยคน                       กินแล้วอย่าลืมสวดมนต์  ให้ถือเป็นงานของใจ          

ผู้สงสัยถาม : สิ่งใดคือความเมตตา.... ปราชญ์ปลาเป็นตอบ : อัตตาตัวตน จักเดินตามท่านเสมอ ครั้นเมื่อมันเผอเรอ ทิ้งท่านไว้เดียวดาย เมื่อนั้นความเมตตาจึงกุมมือท่านได้ ความเมตตาคือวิหารศักดิ์สิทธิ์แห่งเทพเทวา มันคือที่อาศัยของเทพ ไม่ใช่ตัวตนของเทพ แต่เป็นที่พึ่งของเทพ ผู้มีความเมตตาจึงมีความยิ่งใหญ่กว่าเทพเจ้าองค์ใด แม้กายเป็นมนุษย์ หากท่านฝากหัวใจไว้ที่วิหารนี้ ท่านย่อมเป็นยิ่งกว่าเทวดาในร่างมนุษย์ หัวใจทองคำ หัวใจของคนดีนั้นประเมินค่าไม่ได้  มีค่ามากกว่ามหาเศรษฐีของโลกทั้งหมด เมื่อท่านเหน็ดเหนื่อย และหิวโซเพราะรอนแรมมาไกล แต่ท่านยังฉีกขนมปังส่วนใหญ่ให้คนพเนจร นั่นแหละความเมตตา เมื่อแดดร้อนระอุดังเผาโลกเป็นจุน แต่ท่านยังถือค้อน ปีนบันไดช่วยเพื่อนบ้านซ่อมหลังคา นั่นแหละความเมตตา เมตตาคืออาทรแห่งท้องฟ้าที่มีต่อพระอาทิตย์ เมฆ และวิหก คือความความอบอุ่นที่ดวงดาว มีให้ต้นไม้ในยามราตรี ในกิจกรรมที่น่าเบื่อหน่ายของชีวิต แม้ท่านหยิบหยอดความเมตตาใส่ลงไปสักเล็กน้อย กิจกรรมเหล่านั้นจะกลายเป็นกิจก