เมื่อ “ลำปาง” ไม่หนาวเท่า “ลำพัง” : ความเหงาของเด็กและวัยรุ่น
มีเด็กคนหนึ่งถามผู้ใหญ่คนหนึ่งว่า : " เวลาหนูอยู่คนเดียว ทำอย่างไรจึงจะหายเหงา ?" ผู้ใหญ่ท่านนี้ตอบว่า : " บุคคลในโลกนี้ก็ล้วนแต่เคยเหงาด้วยกันทั้งนั้น ความเหงาจึงปรากฏแก่จิตใจของผู้คนเสมอ บางคนก็เหงามาก …. บางคนก็เหงาน้อย …. คนที่สามารถบริหารจิตใจตนเองได้ จึงมักไม่เป็นเหยื่อของความเหงา มากเท่าไหร่ บุคคลนั้นย่อมเป็นคนที่สามารถบริหารจัดการความเหงาของตนเองได้อย่างฉลาด โดยหากิจกรรมที่เป็นประโยชน์ให้เกิดขึ้นกับตนเองได้ พวกเขาจึงมักเป็นคนร่าเริง มีความสุข ไม่เดือดร้อนใจ บางคนไม่ฉลาดในการจัดการความเหงาของตนเอง จึงคิดว่าคนอื่นๆจะต้องมาแก้เหงาให้กับตน ทีนี้ในยามที่คนอื่นแก้ไขให้ไม่ได้ หรือไม่มาแก้ไขให้ จิตใจของคนขี้เหงาพวกนี้ ก็จะเข้าถึงความเหงามากยิ่งขึ้น เพราะพวกเขาไม่ยอมรับว่า เพื่อนแก้เหงาภายนอกนั้น บางครั้งก็หาได้ … บางครั้งก็หาไม่ได้ ดังนั้นพวกเขาจึงหลงวางภาระความเหงาของตนเอง เอาไว้กับคนอื่นๆ จึงเดือดร้อนใจเป็นอันมาก เพราะความจริงก็คือ ไม่มีใครมีสิทธิ์บังคับให้คนอื่น มาแก้เหงาให้แก่ตนเองได้ อย่างสะดวกเสมอไป บางคนเมื่อหา
